අතිශය සංකීර්ණ පදවැලකි. පරිවර්තනය අපහසු වන්නේ ගැඹුරු අරුතක් වන බැවින් පදානුගතව ගත නොහැකි බැවිනි. අරුතින්ද සංගීත රචනයෙන්ද අති විශිෂ්ඨවූ රචනාවෙකි.
හිස්ව ගිය බලකොටුවක නගරයක,
නගරයක නිවෙසක
කවුරු නිදන්නෙද කවුරු නොනිදන්නෙද
බැඳීම් තමන් සමගය තමන් බැඳීමෙහිය. ශරීරය නිදා වැටෙයි ආත්මය නිදි නැත
දියෙහි නෙලූමය, නෙලූමෙහි රොනවුල්ය. රොනවුලෙහි බමරුන් බමති. එහෙත් උන් කිකලෙකවත් එහි නවාතැන් ගනු නොවේ
මේ පවුරෙන් වට නගරයේ දොරටු දහයෙකි. ඒ නගරයෙහි මුනි දහමද නිතර සරයි.
ශරීරය වංගෙඩියක් සදිසිය මනස මෝල්ගසක් වන් සඳ
කෙතරම් ගැටෙමින් ඉරණම විසඳේඳ?
පස්කම් සැපෙහි පස් පවෙහි එය වැඩෙමින් තිබෙයි
ගිනිමැලයෙහි තපස්බව දැවෙයි එයද තපස් බවෙකැයි සිතේ
පංචශීලය තනිව මුමුණමින් සරන්නේ කිසිවෙකු තමන්ව නොදුටු බවය.
දෙවගනක් කරලියට බසී. නැවත අලස නෙතින් දෙවැන්නියක් ඉන්පසු තෙවැන්නිය කන්‍යාවක උද්යෝගී ලෙසින් සයනය සරසමින්
ඉනික්බිති බිඳී යයි බ‍්‍රහ්මචර්යාව මෙතෙකුත් රැකගත්
